We hebben een roerig half jaartje achter de rug. Vanaf november was Djaino prikkelbaar, slecht slapen, veel huilen. Af en toe een dagje koortsig. We merkten aan alles dat hij niet goed in zijn vel zat. De kerstvakantie werd een ramp. Verschillende keren
naar de HAP geweest omdat wij aanvoelde dat hij ergens pijn had, maar er werd niets gevonden. Eerst dachten ze nog aan een oorontsteking en er werd antibiotica voorgeschreven, maar volgens de KNO arts die na de kerstdagen werd bezocht was dat absoluut niet
de boosdoender. Wel was hij van vloeibare medicatie overgegaan op pillen maar dat kon volgens de HAP artsen ook niet de oorzaak zijn. Woensdags na de kerst anderhalf uur in het ziekenhuis gezeten met een krijsend kind, zo erg dat de verpleging kwam informeren
wat er toch was. Uiteindelijk bij een kinderarts gekomen en de voorzichtige conclusie was dat het misschien toch aan de veranderde medicatie kon liggen. Hiermee was mama al gestopt en en na een paar dagen was Djaino weer de oude. Wel erg moe, ook 's middags
had hij zijn slaapje nodig. Half januari toch op vakantie gegaan en Djaino onder de hoede van zijn vaste oppas thuis gelaten. Gelukkig is toen alles goed gegaan.
Begin februari ging het vreselijk mis. Tijdens een logeerpartij bij opa en oma op het schip
besloot Djaino om maar helemaal niet meer te gaan slapen. Er zat veel onrust in zijn lijf. Na de 3de dag kwamen daar de krijsmomenten bij. Huilen, gillen, schoppen, slaan, alles passeerde de reveu. Terug naar huis gereden en bij de huisarts langs. Kreeg weer
een antibioticakuur en mocht flink aan de paracetamol. Maar het ging van kwaad tot erger, op 6 dagen tijd had hij nog maar een uurtje of 15 geslapen. Zondagmiddag weer naar de HAP toe en deze keer onderkende de arts meteen de situatie en stuurde ons lina recta
naar de kinderafdeling waar de dienstdoende kinderarts werd opgeroepen. Gelukkig voor ons ging hij tijdens het onderzoek van de kinderarts ook volledig uit zijn plaat en de conclusie was onmiddelijk dat dit een kind met pijn was. Als 1ste dienden ze hem een
klisma toe waarna er een enorme hoeveelheid ontlasting volgde. Toen besloten om hem op te nemen omdat de symptomen ook wezen op uitputting. Er werd medicatie voorgeschreven ....................... , en een kamertje in orde gemaakt. Omdat Djaino buitengewoon
onrustig was werd er besloten dat er een matras op de grond gelegd moest worden want een aangepast bed was niet voorhanden. Op de medicatie die hij toegediend kreeg heeft hij precies 5 uurtjes geslapen, daarna was het alsof de duivel bezit van hem had genomen.
Het resultaat was, kapotte handjes van het vele bijten en ontvelde voeten van het schoppen en wrijven over het matras. 's Middags een consult van 2 kinderpsyghiaters welke gespecialiseerd zijn in kinderen met een verstandelijke beperking. In overleg met mama
en kinderarts besloten tot het geven van ................................omdat Djaino even geresset moest worden, zoals ze het mooi uitlegden. Een ziekenhuisopname van 5 dagen zat daar aan vast want hij moest goed in de gaten worden gehouden. Maandagavond
om half 8 ging de 1ste pil er in, om 8 uur sliep hij en pas 12 uur later gingen de oogjes weer open. Heel de nacht had hij niet bewogen. Er werd ook gestart met het3x daags geven van Moviclon om de ontlasting wat dunner te laten worden want dit was waarschijnlijk
wel de boosdoener, gedeeltelijke obstipatie. Wel elke dag poepen maar niet de gehele darm ledigen. Van dat poepen hebben we geweten, elke dag minimaal 3 keer zijn broek vol tot bijna aan zijn oren:-)
Na 6 dagen ziekenhuis mocht Djaino weer naar huis